Itong chapter naman ng buhay ko na ito ay nangyari sa napakaikling panahon. Two months kong naka-live in si Bert. Bata, fresh, virgin, with an angelic face at sobrang laki talaga ng sandata. Nakilala ko siya thru a gay friend again. Ang kwento ni Bert ay pinalayas siya ng kanyang Lola. Isinama siya ni Vangie at tumambay sa ihawan ko sa probinsya at idinetalye ang istorya ni Bert. Nung nakita ko si Bert, dahil nga sa may angelic face, na engganyo ako sa ideyang patuluyin siya sa bahay at i-live in dahil naawa ako sa kanya dahil sa pinalayas nga siya ng Lola nya sa kung anumang dahilan ay di ko na inalam. Hindi naka eksena si Vangie dahil ang plano nya ay isama si Bert sa tinutuluyan nya. Eh hellow naman, bukid yung tinitirahan nya! Kinausap ko si Bert at sinabi ko sa kanya na sa amin na muna siya tumuloy at pakakainin ko siya at aalagaan. Nung una, siyempre umayaw siya dahil nakakahiya naman daw sa akin. Hanggang sa napilit ko na rin siya.
Unang rule ko sa kanya: AYOKO NG SINUNGALING. Dahil kapatid ng magnanakaw ang sinungaling. Ang sabi ko sa kanya ay maging open lang siya ay magkakasundo kami.
Unang gabi ng pagtulog nya na katabi ako sa kama ay talagang di ko napigilan ang malibugan sa kanya. Habang nakatagilid siya pagtulog na nakatalikod sa akin, niyakap ko siya at kinapa ang ari niya. Pinigilan nya at sinabi sa akin na saka na lang, hindi pa raw siya handa. Ako? Hinihindian? Hindi pwede yon!!! Siyempre, napapayag ko na rin siya na laruin ang sandata niya. Putang ina...anlaki talaga ng titi niya sa edad na disi-otso.
Okay naman ang naging samahan namin. Nung una, ako lagi ang pumipilit sa kanya na magsex kami pero kalaunan ay siya na rin ang may gusto dahil humihindi na ako sa laki talaga ng titi nya. Naging parte na rin siya ng family ko. Katu-katulong ko siya sa pag-iihaw, paghuhugas ng pinggan pagkatapos namin kumain, kasabay ko paliligo, pagmomotor, at kung anung pwede naming gawin. Di ko siya binibigyan ng sahod kasi hindi ko naman siya katulong. Pero ang gusto ko ay humingi siya kung may kailangan siya. Pero hindi niya ginagawa. Kaya ako na lang minsan ang nag-o-offer na bibigyan ko siya ng pera pang-internet kung mamasahihin niya ako. At okay naman siya sa ganoong set-up.
Minsan, may konting tampuhan. Naiinis ako kasi, minsan umaalis siya at pupuntahan raw niya mama niya na dumating sa probinsya at nakikituluyan sa tita niya sa ibang kalye. Pumapayag naman ako pero nalalaman ko sa ibang tao na nasa internet cafe pala. SAAN GALING ANG PERA NIYA? Nuon na ako naghinala na kumukupit siya ng pakonti-konti sa napagbebentahan sa BBQ. Pinabayaan ko na lang yon kaso ayoko na masanay siya. Kaya sobra ko siyang tinalakan.
Mahirap lang ang pamilya nila. Yung isa nga niyang kapatid, hindi pa niya nakikita kasi parang ipinaampon ng mama nya sa sobrang kahirapan sa buhay. Dumating pa sa punto na nararamdaman ko na gusto ni Bert na maging close ako sa mama nya. Di ko hinayaang mangyari yon kasi alam ko na ang mga susunod na pangyayari. Pinaramdam ko kay Bert na di kalakihan ang kinikita ko, sagot ko na siya sa pagkain araw-araw at hindi ko na kayang karguhin pa kung sakali mang dumating sa puntong manghingi ang mama nya sa akin at wala akong maibigay man lang. Ang sabi ko kay Bert ay hindi muna sa panahong iyon dahil sapat lang ang kinikita ko. Pero pwede kaming dumating sa ganoong set-up. Hindi naman ako madamot na tao kung tutuusin.
Sa tindahan ng kapatid ko, nandoon ang cellphone na ginagamit nya to receive text from people na magpapadeliver ng LPG. Isang umagang gumising kami ni Bert na di nagpapansinan dahil may konting tampuhan kami nung gabi, ay nagpaalam siya na pupuntahan muna niya ang mama niya at kung pwede raw ay dalhin na niya yung natirang ulam. Napakabait na bata, anoh?! Sinabi ko, bumalik na lang siya sa hapon para siya na ang mag-ihaw ng paninda ko. At bumalik na nga siya. Kasalukuyang Ate ko ang tao sa tindahan ng Kuya ko at napansin nya na parang walang nagtetext sa cellphone kaya walang delivery. Napansin na lang niya na wala ang cellphone sa tindahan. Nung sinabi sa akin ni Ate yon, iba talaga ang instict ko. Pakiramdam ko, si Bert ang kumuha noon, although wala akong pruweba talaga.
Ewan ko kung bakit hinarap ko si Bert at galit na galit akong pinagbintangan siya. Pinagmumura ko siya nung nag-usap kaming dalawa habang hinahanap ng Ate ko ang nawawalang cellphone. "Putang-ina mo, Bert, alam ko, ikaw ang kumuha ng cellphone ng Kuya. Hindi mo kailangang aminin at hindi mo talaga aaminin yon pero hindi ako tanga! Binilinan na kita una pa lang na ayoko ng taong sinungaling dahil kapatid yan ng magnanakaw. Iniisip ko ngayon na sinungaling kang putang-ina ka, kaya alam kong magnanakaw ka!"
"Hindi ako ang kumuha ng cellphone. Anung gagawin ko sa cellphone? Kung gusto mo, aalis na lang ako dito," sagot niya.
"Gago ka rin eh noh? Eh di obvious talaga na ikaw ang kumuha ng cellphone kung gagawin mo yon. Bobo ka! Hindi ka marunong mag-isip. Palalagpasin ko itong pangyayaring ito, Bert. Alam kong ako ang kahiya-hiya sa pamilya kasi ramdam ko na wala rin silang ibang paghihinalaan kundi ikaw. I'm sorry pero anlakas ng kutob ko.
Kinausap ako ng Kuya ko at pinagalitan. Gusto raw niya kausapin si Bert. "Bakit kailangan mo siya kausin? Pinagbibintangan mo ba siya? Ako ang kausap mo, wag mong ibaling sa ibang tao ang sisi o wag kang magbintang." Pinagtanggol ko pa rin si Bert sa Kuya ko. Yung hinala ko kasi ay sa akin o sa amin dalawa na lang ni Bert. Ayokong lumaki ang issue. At siyempre, ayokong mawala si Bert. Napamahal na siya sa akin.
Namatay ang issue.
Nagkaroon ng problema ang mama nya at kinailangan na nitong lumuwas ng Maynila upang maghanap ng trabaho dahil ilan ang anak niyang kailangan niyang tustusan. Kasama sa plano ng mama nya ay paluwasin si Bert upang doon na maghanap ng trabaho sa Maynila kasama niya upang magtulungan sila.
Dahil nga napamahal na sa akin si Bert. Umiyak ako ng gabing iyon na magpapaalam na siya sa akin dahil kailangan na niyang ayusin ang buhay niya at maghanap ng trabaho o mapagkakakitaan sa Maynila kasama ang mama niya. Handa na akong mawala siya. Handa na akong hindi na siya katabi sa pagtulog. Handa na akong maging mag-isa. Handa na akong palayain siya.
Sa huling sandali, niyaya ko siya na mag-internet kami para makapag-online gaming siya. Alam ko namang yun ang gusto niya laging gawin. Nagmotor kami at pumunta ng internet cafe.
"Toot-toot. Toot-toot." Tumunog ang cellphone ko.
"San ka? Si Bert pala ang nagnakaw ng cellphone ng Kuya." Text ng kapatid ko.
"Huh? Pa'no mo nasabi?" tanong ko sa text.
"Nagpunta dito sa bahay ang lola ni Bert at alam daw niya sa si Bert ang nagnakaw ng cellphone dahil ibinigay niya ito sa mama niya. At isinanla ng mama ni Bert ang cellphone panggastos niya pamasahe pagluwas ng Maynila."
Nagpanting ang tenga ko at pinagmumura ko si Bert at pinatigil sa pagko-computer. Matatalim na salita ang narinig na naman niya sa akin. "Putang-ina kang hayop ka, magnanakaw kang pukinang-ina mo ka, pareho kayo ng mama mo. Putang-ina mo, nasaan ang cellphone ng Kuyaaaaaah? Kung hindi ka pa rin aamin, dudugo talaga buong mukha mo sa suntok ko at mapapatay pa kitang putang ina mo kang magnanakaw ka. Tang-ina mo, ipakukulong pa kita. Tang-ina moooooh! Anooooh, aminin mo!"
Umiiyak na si Bert. "Oo na, oo na, aaminin ko na. Hindi naman ako ang nakinabang sa cellphone eh. Kala ko magagamit ko yun panggastos ko pagluwas ko ng Maynila. Si mama ang sisihin mo, sinangla niya yung cellphone. Hu hu hu! Sorry talaga. Akala ko yun ang solusyon para makaluwas na ako ng Maynila eh, hindi pala. Patawarin mo ko!"
Naawa naman ako sa maamo niyang mukha. Nakita kong parang dahil sa sobrang kahirapan sa buhay ay mga bagay talagang nagagawa ang tao na di naman talaga nila intensyong gawin pero napipilitan sa pag-aakalang iyon and solusyon o sagot sa problema. Kahit papaano, naging mabait naman si Bert sa akin at napakinabangan ko sa negosyo ko.
Pinaghahanap na raw siya ng Kuya, text ng Ate ko sa akin. Mabubugbog si Bert ng Kuya ko pagnagkataon. Hindi makakayanan ng puso ko kung mangyari yon. Nangibabaw pa rin ang awa ko kay Bert at siguro dahil na rin sa pagmamahal na naiukol ko sa kanya sa maikli mang panahon.
Palihim kaming bumalik sa kuwarto ko. Nakatulala. Iyak ako ng iyak. Hindi ko alam kung anung dapat kong gawin. Niyakap ako ni Bert ng napakahigpit at para siyang bata na humahagulgol at humihingi ng kapatawaran sa akin.
"Bakit nagawa mo sa pamilya ko yon? Sana cellphone ko na lang ninakaw mo. Hu hu hu! Naging mabuti naman kami sayo. Itinuring kitang parang miyembro na ng pamilya ko. Ito pa ang iginanti mo sa mabuti naming pakikisama sa'yo. Inalagaan kita, pinakain, pinatuloy, tinanggap kahit kahihiyan ko at ng buong pamilya ko ang may kinakasama akong lalake. Nakapasakit ng ginawa mo?"
Umisip siya ng solusyon. Kung gusto ko raw, samahan ko siya sa Marikina para makipagkita sa mama niya at kunin ang cellphone o ibalik man lang kahit yung halaga ng cellphone. Naisip ko ring paraan iyon dahil sa kagustuhan kong maibalik yung cellphone ng Kuya para matapos na ang problema.
Madaling araw, lumuwas kami at nagpunta sa Marikina upang makipagkita sa mama niya.
"Ang kailangan ko lang ay maipabalik yung cellphone ng kapatid ko at yung simcard o ibigay mo ang halaga ng cellphone. Hindi ko kayo tatantanan, handa akong ipakulong ang anak mo, guluhin ang buong pamilya nyo, o pumatay man ako ng tao hangga't di mo naisosoli ang cellphone." yan ang walang habas kong litanya sa mama ni Bert.
Didelehensya raw siya ng pera dahil naisanla na niya yung cellphone at nagamit na ang pera at talagang walang-wala siyang pera. Patawarin ko raw siya.
Nahabag na naman ako dahil alam kong kinailangan niya talaga ng pera at alam kong wala rin siyang mahahagilapan ng pera. Pero kailangang panindigan ko ang pakay ko at ayokong bumalik ng probinsya na talunan.
Buong araw kami pinag-antay ng mama niya pero hindi na nakasipot dahil walang madilehensyahan ng pera. Nagdesisyon akong bumalik na kami ng probinsya at handa na akong ipakulong si Bert, guluhin ang pamilya niya at kung anumang kaya kong gawin para makaganti. Sinaniban na ata ako ng demonyo sa mga isipin ko pero parang nangibabaw pa rin ang awa ko kay Bert.
Naghihintay ang nanay ko at dalawa kong Ate sa kuwarto ko at gusto nilang kausapin si Bert. Humahagulgol si Bert at humihingi ng patawad sa pamilya ko. Iyak na rin ako ng iyak. Bakit kailangang mangyari ang lahat ng ito? Nagmahal lang ako at nagmagandang-loob. Ako pa rin ba ang dapat mag-suffer?
Nagdesisyon ang pamilya ko na lisanin na lang ni Bert ang aming bayan at wag na magpakita kahit kailan sa amin. Siyempre, mababait pa rin ang kapatid at nanay ko at binilinan lang si Bert na wag ng gawin ang ganung bagay at magpakabait na lamang siya.
Iniwan nila kami sa kuwarto at hinayaan akong magdesisyon sa sitwasyon.
Iyak pa rin ako ng iyak.
"Bert, minahal kita pero kailangan na nating magkahiwalay sa mga nangyari. Ayusin mo ang buhay mo at sana maging leksyon sa iyo ang lahat. Hindi na kita kailangan pigilin at kailangan mo ng lumayo at magpakalayo-layo."
"Paalam, nix. Salamat at patawarin mo ako. Sana makabawi ako sa mga magaganda mong ginawa sa akin. Paalam." ang mga huli niyang salita.
Magdamag akong nagkulong sa kwarto at inubos ang luha ko. Nagdasal at humingi ng panibagong bukas na walang poot sa puso, walang hinagpis at walang sama ng loob.
Gumising akong mugto ang mata. At nakatanggap ng tawag sa telepono. Tawag mula kay Rona na inoorderan ko ng karne.
"Nix, nagpunta pala si Bert nung alas singko ng maga sa palengke at nanghiram muna ng 300 at ikaw na raw ang magbabayad pagkatapos mo raw magtinda ng BBQ."
Putang-ina mo, Beeeeeeerrrrt! Nag-iwan ka pa ng utang ko, hayop ka!
Nagtawanan na lang kami ni Ate at hinayaan na lang. Naalala ko, sa sobrang drama ko nung gabi, di ko nga pala nabigyan man lang ng pamasahe.
Wala na akong balita sa kanya simula noon. At marami pa rin akong istorya na di ko pa rin malilimutan. Makulay talaga ang mundo ko!!!
by: ja-call me
Unang rule ko sa kanya: AYOKO NG SINUNGALING. Dahil kapatid ng magnanakaw ang sinungaling. Ang sabi ko sa kanya ay maging open lang siya ay magkakasundo kami.
Unang gabi ng pagtulog nya na katabi ako sa kama ay talagang di ko napigilan ang malibugan sa kanya. Habang nakatagilid siya pagtulog na nakatalikod sa akin, niyakap ko siya at kinapa ang ari niya. Pinigilan nya at sinabi sa akin na saka na lang, hindi pa raw siya handa. Ako? Hinihindian? Hindi pwede yon!!! Siyempre, napapayag ko na rin siya na laruin ang sandata niya. Putang ina...anlaki talaga ng titi niya sa edad na disi-otso.
Okay naman ang naging samahan namin. Nung una, ako lagi ang pumipilit sa kanya na magsex kami pero kalaunan ay siya na rin ang may gusto dahil humihindi na ako sa laki talaga ng titi nya. Naging parte na rin siya ng family ko. Katu-katulong ko siya sa pag-iihaw, paghuhugas ng pinggan pagkatapos namin kumain, kasabay ko paliligo, pagmomotor, at kung anung pwede naming gawin. Di ko siya binibigyan ng sahod kasi hindi ko naman siya katulong. Pero ang gusto ko ay humingi siya kung may kailangan siya. Pero hindi niya ginagawa. Kaya ako na lang minsan ang nag-o-offer na bibigyan ko siya ng pera pang-internet kung mamasahihin niya ako. At okay naman siya sa ganoong set-up.
Minsan, may konting tampuhan. Naiinis ako kasi, minsan umaalis siya at pupuntahan raw niya mama niya na dumating sa probinsya at nakikituluyan sa tita niya sa ibang kalye. Pumapayag naman ako pero nalalaman ko sa ibang tao na nasa internet cafe pala. SAAN GALING ANG PERA NIYA? Nuon na ako naghinala na kumukupit siya ng pakonti-konti sa napagbebentahan sa BBQ. Pinabayaan ko na lang yon kaso ayoko na masanay siya. Kaya sobra ko siyang tinalakan.
Mahirap lang ang pamilya nila. Yung isa nga niyang kapatid, hindi pa niya nakikita kasi parang ipinaampon ng mama nya sa sobrang kahirapan sa buhay. Dumating pa sa punto na nararamdaman ko na gusto ni Bert na maging close ako sa mama nya. Di ko hinayaang mangyari yon kasi alam ko na ang mga susunod na pangyayari. Pinaramdam ko kay Bert na di kalakihan ang kinikita ko, sagot ko na siya sa pagkain araw-araw at hindi ko na kayang karguhin pa kung sakali mang dumating sa puntong manghingi ang mama nya sa akin at wala akong maibigay man lang. Ang sabi ko kay Bert ay hindi muna sa panahong iyon dahil sapat lang ang kinikita ko. Pero pwede kaming dumating sa ganoong set-up. Hindi naman ako madamot na tao kung tutuusin.
Sa tindahan ng kapatid ko, nandoon ang cellphone na ginagamit nya to receive text from people na magpapadeliver ng LPG. Isang umagang gumising kami ni Bert na di nagpapansinan dahil may konting tampuhan kami nung gabi, ay nagpaalam siya na pupuntahan muna niya ang mama niya at kung pwede raw ay dalhin na niya yung natirang ulam. Napakabait na bata, anoh?! Sinabi ko, bumalik na lang siya sa hapon para siya na ang mag-ihaw ng paninda ko. At bumalik na nga siya. Kasalukuyang Ate ko ang tao sa tindahan ng Kuya ko at napansin nya na parang walang nagtetext sa cellphone kaya walang delivery. Napansin na lang niya na wala ang cellphone sa tindahan. Nung sinabi sa akin ni Ate yon, iba talaga ang instict ko. Pakiramdam ko, si Bert ang kumuha noon, although wala akong pruweba talaga.
Ewan ko kung bakit hinarap ko si Bert at galit na galit akong pinagbintangan siya. Pinagmumura ko siya nung nag-usap kaming dalawa habang hinahanap ng Ate ko ang nawawalang cellphone. "Putang-ina mo, Bert, alam ko, ikaw ang kumuha ng cellphone ng Kuya. Hindi mo kailangang aminin at hindi mo talaga aaminin yon pero hindi ako tanga! Binilinan na kita una pa lang na ayoko ng taong sinungaling dahil kapatid yan ng magnanakaw. Iniisip ko ngayon na sinungaling kang putang-ina ka, kaya alam kong magnanakaw ka!"
"Hindi ako ang kumuha ng cellphone. Anung gagawin ko sa cellphone? Kung gusto mo, aalis na lang ako dito," sagot niya.
"Gago ka rin eh noh? Eh di obvious talaga na ikaw ang kumuha ng cellphone kung gagawin mo yon. Bobo ka! Hindi ka marunong mag-isip. Palalagpasin ko itong pangyayaring ito, Bert. Alam kong ako ang kahiya-hiya sa pamilya kasi ramdam ko na wala rin silang ibang paghihinalaan kundi ikaw. I'm sorry pero anlakas ng kutob ko.
Kinausap ako ng Kuya ko at pinagalitan. Gusto raw niya kausapin si Bert. "Bakit kailangan mo siya kausin? Pinagbibintangan mo ba siya? Ako ang kausap mo, wag mong ibaling sa ibang tao ang sisi o wag kang magbintang." Pinagtanggol ko pa rin si Bert sa Kuya ko. Yung hinala ko kasi ay sa akin o sa amin dalawa na lang ni Bert. Ayokong lumaki ang issue. At siyempre, ayokong mawala si Bert. Napamahal na siya sa akin.
Namatay ang issue.
Nagkaroon ng problema ang mama nya at kinailangan na nitong lumuwas ng Maynila upang maghanap ng trabaho dahil ilan ang anak niyang kailangan niyang tustusan. Kasama sa plano ng mama nya ay paluwasin si Bert upang doon na maghanap ng trabaho sa Maynila kasama niya upang magtulungan sila.
Dahil nga napamahal na sa akin si Bert. Umiyak ako ng gabing iyon na magpapaalam na siya sa akin dahil kailangan na niyang ayusin ang buhay niya at maghanap ng trabaho o mapagkakakitaan sa Maynila kasama ang mama niya. Handa na akong mawala siya. Handa na akong hindi na siya katabi sa pagtulog. Handa na akong maging mag-isa. Handa na akong palayain siya.
Sa huling sandali, niyaya ko siya na mag-internet kami para makapag-online gaming siya. Alam ko namang yun ang gusto niya laging gawin. Nagmotor kami at pumunta ng internet cafe.
"Toot-toot. Toot-toot." Tumunog ang cellphone ko.
"San ka? Si Bert pala ang nagnakaw ng cellphone ng Kuya." Text ng kapatid ko.
"Huh? Pa'no mo nasabi?" tanong ko sa text.
"Nagpunta dito sa bahay ang lola ni Bert at alam daw niya sa si Bert ang nagnakaw ng cellphone dahil ibinigay niya ito sa mama niya. At isinanla ng mama ni Bert ang cellphone panggastos niya pamasahe pagluwas ng Maynila."
Nagpanting ang tenga ko at pinagmumura ko si Bert at pinatigil sa pagko-computer. Matatalim na salita ang narinig na naman niya sa akin. "Putang-ina kang hayop ka, magnanakaw kang pukinang-ina mo ka, pareho kayo ng mama mo. Putang-ina mo, nasaan ang cellphone ng Kuyaaaaaah? Kung hindi ka pa rin aamin, dudugo talaga buong mukha mo sa suntok ko at mapapatay pa kitang putang ina mo kang magnanakaw ka. Tang-ina mo, ipakukulong pa kita. Tang-ina moooooh! Anooooh, aminin mo!"
Umiiyak na si Bert. "Oo na, oo na, aaminin ko na. Hindi naman ako ang nakinabang sa cellphone eh. Kala ko magagamit ko yun panggastos ko pagluwas ko ng Maynila. Si mama ang sisihin mo, sinangla niya yung cellphone. Hu hu hu! Sorry talaga. Akala ko yun ang solusyon para makaluwas na ako ng Maynila eh, hindi pala. Patawarin mo ko!"
Naawa naman ako sa maamo niyang mukha. Nakita kong parang dahil sa sobrang kahirapan sa buhay ay mga bagay talagang nagagawa ang tao na di naman talaga nila intensyong gawin pero napipilitan sa pag-aakalang iyon and solusyon o sagot sa problema. Kahit papaano, naging mabait naman si Bert sa akin at napakinabangan ko sa negosyo ko.
Pinaghahanap na raw siya ng Kuya, text ng Ate ko sa akin. Mabubugbog si Bert ng Kuya ko pagnagkataon. Hindi makakayanan ng puso ko kung mangyari yon. Nangibabaw pa rin ang awa ko kay Bert at siguro dahil na rin sa pagmamahal na naiukol ko sa kanya sa maikli mang panahon.
Palihim kaming bumalik sa kuwarto ko. Nakatulala. Iyak ako ng iyak. Hindi ko alam kung anung dapat kong gawin. Niyakap ako ni Bert ng napakahigpit at para siyang bata na humahagulgol at humihingi ng kapatawaran sa akin.
"Bakit nagawa mo sa pamilya ko yon? Sana cellphone ko na lang ninakaw mo. Hu hu hu! Naging mabuti naman kami sayo. Itinuring kitang parang miyembro na ng pamilya ko. Ito pa ang iginanti mo sa mabuti naming pakikisama sa'yo. Inalagaan kita, pinakain, pinatuloy, tinanggap kahit kahihiyan ko at ng buong pamilya ko ang may kinakasama akong lalake. Nakapasakit ng ginawa mo?"
Umisip siya ng solusyon. Kung gusto ko raw, samahan ko siya sa Marikina para makipagkita sa mama niya at kunin ang cellphone o ibalik man lang kahit yung halaga ng cellphone. Naisip ko ring paraan iyon dahil sa kagustuhan kong maibalik yung cellphone ng Kuya para matapos na ang problema.
Madaling araw, lumuwas kami at nagpunta sa Marikina upang makipagkita sa mama niya.
"Ang kailangan ko lang ay maipabalik yung cellphone ng kapatid ko at yung simcard o ibigay mo ang halaga ng cellphone. Hindi ko kayo tatantanan, handa akong ipakulong ang anak mo, guluhin ang buong pamilya nyo, o pumatay man ako ng tao hangga't di mo naisosoli ang cellphone." yan ang walang habas kong litanya sa mama ni Bert.
Didelehensya raw siya ng pera dahil naisanla na niya yung cellphone at nagamit na ang pera at talagang walang-wala siyang pera. Patawarin ko raw siya.
Nahabag na naman ako dahil alam kong kinailangan niya talaga ng pera at alam kong wala rin siyang mahahagilapan ng pera. Pero kailangang panindigan ko ang pakay ko at ayokong bumalik ng probinsya na talunan.
Buong araw kami pinag-antay ng mama niya pero hindi na nakasipot dahil walang madilehensyahan ng pera. Nagdesisyon akong bumalik na kami ng probinsya at handa na akong ipakulong si Bert, guluhin ang pamilya niya at kung anumang kaya kong gawin para makaganti. Sinaniban na ata ako ng demonyo sa mga isipin ko pero parang nangibabaw pa rin ang awa ko kay Bert.
Naghihintay ang nanay ko at dalawa kong Ate sa kuwarto ko at gusto nilang kausapin si Bert. Humahagulgol si Bert at humihingi ng patawad sa pamilya ko. Iyak na rin ako ng iyak. Bakit kailangang mangyari ang lahat ng ito? Nagmahal lang ako at nagmagandang-loob. Ako pa rin ba ang dapat mag-suffer?
Nagdesisyon ang pamilya ko na lisanin na lang ni Bert ang aming bayan at wag na magpakita kahit kailan sa amin. Siyempre, mababait pa rin ang kapatid at nanay ko at binilinan lang si Bert na wag ng gawin ang ganung bagay at magpakabait na lamang siya.
Iniwan nila kami sa kuwarto at hinayaan akong magdesisyon sa sitwasyon.
Iyak pa rin ako ng iyak.
"Bert, minahal kita pero kailangan na nating magkahiwalay sa mga nangyari. Ayusin mo ang buhay mo at sana maging leksyon sa iyo ang lahat. Hindi na kita kailangan pigilin at kailangan mo ng lumayo at magpakalayo-layo."
"Paalam, nix. Salamat at patawarin mo ako. Sana makabawi ako sa mga magaganda mong ginawa sa akin. Paalam." ang mga huli niyang salita.
Magdamag akong nagkulong sa kwarto at inubos ang luha ko. Nagdasal at humingi ng panibagong bukas na walang poot sa puso, walang hinagpis at walang sama ng loob.
Gumising akong mugto ang mata. At nakatanggap ng tawag sa telepono. Tawag mula kay Rona na inoorderan ko ng karne.
"Nix, nagpunta pala si Bert nung alas singko ng maga sa palengke at nanghiram muna ng 300 at ikaw na raw ang magbabayad pagkatapos mo raw magtinda ng BBQ."
Putang-ina mo, Beeeeeeerrrrt! Nag-iwan ka pa ng utang ko, hayop ka!
Nagtawanan na lang kami ni Ate at hinayaan na lang. Naalala ko, sa sobrang drama ko nung gabi, di ko nga pala nabigyan man lang ng pamasahe.
Wala na akong balita sa kanya simula noon. At marami pa rin akong istorya na di ko pa rin malilimutan. Makulay talaga ang mundo ko!!!
by: ja-call me
from: BI OUT LOUD
No comments:
Post a Comment