Simula noong bata pa ako palagi na akong nagtataka sa mga bagay bagay. Halos lahat ng oras ko ay nauubos sa pagtataka at pagiisip ng mga kasagutan sa mga tanong na nasa isipan ko. Bakit kaya ako yong batang hindi nakukuha sa mga team sports. Bakit kaya hindi ako na iimbita sa mga parties ng mga kaklase ko.
Hanggang ngayong ako'y 16 years old na ay nagtataka pa rin ako. Kakapasa ko pa lang sa aking driving test para sa aking student permit, kung suswertehin ay mabibigyan pa ako ng sarili kong kotse ng aking Ama, ngunit walang kaibigan. Wala. Wala ni isang kaibigan. Walang mapagsabihan sa aking mga gusto at mga pangarap sa buhay. Walang katawanan at lalong lalo nang walang mapagsabihan ng sama ng loob. Balde balding luha na siguro ang pumatak sa aking mga mata simula nang mamatay ang aking ina noong ako'y 12 years old pa lang. Siya lang ang nag iisa kong kaibigan at kakampi (parang balitang K kulang na lang kabalitaan). Ngunit maaga siyang binawi ni Lord.
Hindi naman ako malungkot o galit. Nawala siya sa mundong ito kung saan ko siya kailangang kailangan. Kung saan kailangan kong may makausap, upang masabi ko…..well, never mind na kung anong sasabihin ko. At para akong binitiwan sa ere. Si Itay, mabuting ama, masipag sa trabaho, ngunit hindi magaling sa pagpapakita ng emosyon. Love? Marami ako niyan "I love you Marky, you'll always be my baby" Magaling magmahal pero hindi masyado pagdating sa pagpapakita ng emosyon. Kailangan ko rin ng paminsan minsang yakap o paminsan minsang halik buhat sa kanya. Who cares kung masyadong pang teleserye o melodramatic. Hindi na ako nahahalikan liban na lang sa mga matatanda kong mga tita, simula nang ako'y 12 years old.
Ako nga pala si Marky, o Mark na lang. Masyadong pa baby effect ang Marky, pero nakasanayan na itong itawag sa akin. Mark Salcedo, sixteen years old, nag sixteen years old exactly 3 months ago, namimiss na ang Inay, na mimiss na napakasakit minsan isipin. Marky Salcedo na in love sa isang tao na hindi alam ang gagawin, na in love kay Gerry Ledesma.
Ano ba talaga ang pagmamahal? Ang lahat kong napapala ay pasakit. Ang makita siya araw araw sa eskwela. Pasakit ang pagdadaan niya sa akin na animo'y walang nakitang taong dumadaan. Sana man lang batiin niya ako o kahit na murahin niya ako. Desperado lang akong makarinig ng kahit ano buhat sa kanya.
Actually, hindi naman na dinideadma niya talaga ako, dahil hindi mo naman ma deadma ang taong hindi mo alam na nag e-exist sa mundo di ba? Magkaklase kami, at naguusap din naman kami ng mga bagay na may kinalaman sa eskwela. Siguro masyado lang akong mahilig manood ng teleserye ng ABS-CBN na naging melodramatic na akong masyado, ngunit hindi talaga kami nag uusap ng casual. Feeling ko hindi talaga ako nag e-exist.
So wala akong magawa kundi ang pag fiestahan na lang ang kanyang imahe sa aking isipan at dyakolan siya gabi-gabi.
Pano ko ba siya ilalarawan? Medyo manipis na light brown na buhok, na medyo kinulayan ng bigen (Ang cheap ha!). Ang kanyang mukha? Parang Richard Gutierrez, rosy cheeks, brown na mata na palaging kumikislap at may palaging ngiti sa mga mapupulang labi. Perfect ang ilong, hindi malaki, hindi maliit, slim, maliit na beywang, easy going na personality. Ang kanyang buhok ay mahaba, parang kasing haba ng kay Wa Se Lie, F4 ang gupit. Napakaganda niya at palaging napapaligiran ng kanyang mga kaibigan.
Meron akong schoolwork ngunit hindi ako makakapag concentrate dahil sa pagdurusang nararamdaman ng aking puso.
Pareho kaming nasa fourth year high school dito sa St. Vincent Ferrer Seminary sa Jaro. Paminsan minsan ay magkakasabay pa nga kaming sumasakay ng dyip pauwi sa Alta Tierra Village kung saan kami nakatira. Pero si Gerry ay palaging napapalibutan ng kanyang mga kaibigan, hindi naman kami nagbabatian at mas nauuna akong bumababa kesa kanya. Kainis ano? Pero mahal na mahal ko siya, at hindi ko siya makakausap dahil mahal ko siya at takot na takot ako.
Dahil mahal ko siya.
Dahil siya ay isang lalaki, at ako'y lalaki din. At takot din ako dahil ayoko maging agi, bakla, bading, fag, homo. Ayoko. Hindi ko nga sigurado kung bakla nga ako. After all, si Gerry lang yan, ang gwapong si Gerry. At wala din akong kaalam alam kung ano ang aking gagawin, especially kung ano ang gawin niya sa akin kung malalaman niya. Kaya hindi ako gumagawa ng paraan upang makuha ang kanyang pansin. At bakit naman siya titingin sa akin aber?
I mean, I'm just an ordinary guy, tuwid at maiksi ang buhok na medyo may pagka brown din noong pinakialaman ng tita ko, average lang ang mukha at normal lang ang build. Hindi naman pangit, pero hindi rin naman exceptional.
Ngunit nasa huling taon na namin sa high school dito sa semenaryo. Pagkatapos noon ay may kanya kanya na kaming patutunguhan depende sa kung anong kurso ang aming matitipuhang kunin, siguro hindi ko na siya makita habang buhay. Kailangan ko na siyang makausap, Kahit papano ay makausap ko siya. Na marinig ko siyang kinakausap ako bilang kaibigan, or at least bilang schoolmate.
At wala akong dahilan para gawin ito. Walang excuse.
Nang dumating na sa kalagitnaan ng school year ay parang nawalan na ako ng pag asa sa kawalan ko ng lakas ng loob na mapansin ako ni Gerry. Nakilala ko siya sa apat na taong tinigil ko dito sa semenaryo. Sa umpisa, akala ko maging malapit kaming magkaibigan. Sabay kaming kumuha ng entrance exam, pareho kaming baguhan sa semenaryo, kasing laki, at magkasing edad. Nag hang out din naman kami noon, tapos natigil. Parang biglaan nga lang eh. Pagkatapos noon palagi na lang si Gerry pinapaligiran ng kanyang mga bagong kaibigan. At ako'y parang naiwan sa ere. Hindi ko naman ito inisip na sinadya niyang hindi na ako kaibiganin. Hindi naman siya malupit sa akin, kaya nga lang parang ayaw niya talaga akong pansinin.
Sa kalagitnaan ng school year hindi ko na talaga makita ang katapusan ng aking paghihirap. Paano mo ba kakausapin ang isang binata at sasabihin mong mahal mo siya? Hindi ko nga ginagawa ang mga bagay na gusto niyang gawin. Athletic siya. Ako, ahh, well, hindi ko nga sinubukan. Hindi ako marunong tumakbo, at hindi ko rin gustong tumakbo. Pero kung may pumukpok siguro sa akin, baka sakali. Pero wala talaga akong kwenta sa athletics. Ang kaya ko lang gawin ay mag act. School plays, school programs, revues, lahat niyan. At si Father Gerard, ang aming housemaster ay nakapag isip ng Class Play, bubu-uhin ng mga 4th year high school para sa buong semenaryo. Ito ay gaganapin isang linggo bago mag 3rd Quarter Exams.
Napag isipan niya rin kung anong klaseng play ang aming gagampanan. Isa itong romantic comedy. Nakalimutan ko na kung ano ang pamagat nito, pero ang gagampanan kong papel ay si Joe, si Gerry naman ay si Amanda. Wala namang babae sa seminaryo, kaya parating boys ang gumaganap ng female roles. At kami ni Gerry ang male at female na bida. At least meron kaming lines na masasabi sa isa't isa. Para na rin kaming nag uusap. At pwede akong lumapit sa kanya, tingnan siya sa kanyang mata, at siempre ang walang kamatayang pantasya kong paano siya magmahal. Libre naman ang mangarap di ba? Kaya nangangarap na naman ako ng gising.
At iniisip ko ding hawak namin ang aming oras sa rehersals. Habang nagiisip na naman ako ng pantasya, narinig ko ang boses ni Gerry "I don't know how to learn my lines", aniya.
Ako ba ang kinanausap niya? imposible yata sa isip ko lang. At nagpatuloy ako sa aking mga lines.
"Marky?"
Kinakausap niya nga ako. Kinakausap ako "Uh, yeah?"
"Marky, you're good at this acting stuff?"
"I guess..."
"Pano mo nami memorize ang iyong lines?"
"Kung gusto mo, tulungan kita" Grabe ang kaba ko akala at parang sasabog ang aking dibdib. "We can read them together, pagkatapos ng school, kung gusto mo".
"Kaya mo kaya akong gawing actor na tulad mo? There's someone I would like to impress"
Someone he wants to impress. "Eh, okay, try ko" Sino kaya ang gusto niyang I impress? Ang kanyang girlfriend, pupunta kaya siya dito? Invited kasi ang aming mga magulang at mga kaibigan. Oo, girlfriend. "Sino gusto mong i-impress? Ang girlfriend mo?"
"Secret", sabi niya. "Malalaman din nila sa tamang panahon. Kung maganda ang takbo ng panahon".
Shit. Gusto niyang magpa impress sa isang tao. Siguro hindi na talaga ito maiwasan. Kaya nagpasya akong tulungan siya. Dalawang dahilan lang actually, Gusto kong maging malapit sa kanya, at gusto kong gumawa ng nice thing para sa kanya, dahil mahal ko siya. "Yeah, ok, pero saan tayo maaring mag practice?"
"Pede siguro sa dormitory ng mga stay in. O di kaya sa bahay namin. Gabi na uuwi ang mga magulang ko". at ngumingiti siya habang nagsasalita siya, at hindi binibitawan ang pagkatingin sa aking mga mata.
"Siguro maganda sa bahay ninyo na lang. I mean, baka pagtawanan tayo ng mga tao dito, at pagsabihan pa tayong mga sira ulo". Hindi ako makapaniwala. Ako inimbita ni Gerry sa kanilang bahay. Sa pinagdaanan namin dito sa seminary, pagkatapos ng lahat ng pagdi deadma niya sa akin, nagkukwentuhan na kami. At magandang kwentuhan.
Nang araw din na yon kami nagsimulang mag practice pagkatapos ng eskwela. Tumawag ako kay itay at pinaalam na nasa Phase 4 ng village lang ako at wag mag alala sa akin kung mali late man ako ng uwi. At bumalik na kami sa kanilang bahay, at nagsimulang bumasa ng aming mga lines. Sinimulan muna naming basahin ang play, pero tinuturuan ko na siya ng konting acting. Hindi naman ito mahirap na play. Hindi talaga, at ang crowd na manonood ay halo. Masaya din itong play na ito. Ang daming jokes, sana makuha lang namin ang timing.
Kumuha kami ng iilang beer din sa kanilang fridge, at nagpatuloy sa pag insayo sa play. Masyado talagang masaya ang play. Kahit kami ay sumasakit din ang tiyan sa mga patawa. At maganda ang chemistry naming dalawa. Talaga, too good to be true.
At may mga eksena ding dapat kaming maging malapit sa isa't isa, I mean super lapit. Kailangan naming maghalikan. Well, stage kiss lang naman. Alam mo na malayo ang mga ulo sa audience at ang maingay na smack ng aming mga lips, at mga head movements na parang naghahalikan talaga. Medyo nakakatorture na masaya din naman, kasi nasa mga bisig ko ang lalaking mahal ko, nagkukunyaring hinahalikan ko siya, at pinapayagang gawin ko ito sa kanya. Nakakainis lang kasi, iba na ang pumapasok sa aking imahinasyon, pero nagbabakasakali akong maging tensyonado siya sa pag yapos ko sa kanya.
"Ang galing mo talaga dito Mark".
"Alam mo naman siguro na sa halos lahat ng play sa Seminaryo ay isa ako sa mga cast!" at tumawa ako. "Kung hindi ko ito magawa ng maayos at hindi kita maturuan, hindi rin siguro ako maging magaling na aktor ano?"
"Ah, yeah, sabagay, sabagay" at tinitigan niya ulit ang aking mga mata. "Hindi talaga tayo naging close ano?".
"We could have been, Ah, ang ibig kong sabihin ay, we might have been. I guess nasa sports talaga ang hilig mo, at ako ay hindi. Pareho tayong baguhan at hindi talaga tayo naging mag kaibigan. I've always liked you, sana naging magkaibigan tayo". Ang pagtatapos ko.
"Siguro we might become friends, ngayon. Bago pa maging huli ang lahat, I mean," sabi niya "I like you too".
"So bakit hindi tayo nag uusap? before today, I mean"
"Di ko talaga alam" ang pagkakabit balikat ko, nakayuko, nagsimulang mamula ng konti. "Ah, eh, I've always wanted to talk to you, maging mag kaibigan, pero parang di ko kaya, parang…"
"Di mo kaya?"
"Ah, er, eh, pwede ba I drop na natin ang topic?" biglaan siyang namula at yumuko sa sahig.
"Sure, sorry. Okay balikan na natin ang binabasa nating lines"
"Okay" pero parang may kakaiba sa expression ni Gerry.
Ngunit nakabalik kami sa play, nabasa namin nag sumunod na section. Mas grabe ang patawa, at nagtrabaho kami para makuha ang timing ng jokes. "Ipapakita natin kay Fr. Gerard, huh?" sabi ni Gerry.
"Ipapakita natin, Ok. Gagawin kitang isang tunay na aktor kahit na ikakamatay ko pa" sabi ko "Oh, just to hold you in my arms, if you knew what it is doing to me". Kung alam mo lang kung anong pumapasok sa kukute ko, kung ano ang gusto kong sabihin, kung alam mo lang….
At siguro nasa isip ko pa rin yon nang nag ensayo kami para sa aming stage kiss.
Siguro nga yon ang nasa isip ko, dahil nakita ko na lang ang sarili kong palapit ng palapit sa kanyang mukha, closer to his lips.
Malapit. Sa. Kanyang. Bibig.
At hindi ko mapigilan ang aking sariling hindi siya hagkan, hindi ko na napigil ang aking sarili, di ko na napigil ang aking mga labi, at hindi ko talaga pinigil.
At nahalikan ko siya. Doon mismo sa kanilang sala. Shit! Pwede ko namang sabihin na nag a-akting lang ako. At nahalikan ko na nga siya. Gerry. Kahit isang pagkakataon lang. Ngayon! Mga mala slow motion ang eksena at parang humahangin ng malakas. Di ganyan sa TV? May mga bulaklak pa ngang nahuhulog eh. At ang aming mga labi ay dumampi sa isa't isa.
At hinawakan niya ako sa aking batok at hinila papunta sa kanya. Hinila niya ako! Papunta sa kanya! At lumalaban na rin siya ng halikan. Hinahalikan niya ako at pinapasok niya ang kanyang dila sa aking bibig, nakikipag espadahan ang kanyang dila sa akin. At bukas ang kanyang mga mata. Ang kanyang magandang mga mata. At ako nama'y walang sawa sa paghimod sa kanyang mga buhok, batok at likod. Siya nama'y hinihigpitan ang paghawak sa aking batok, sinisipsip ang aking dila, sa isang bayolente, mainit at puno ng pagnanasang halikan.
"Gerry" ang tanong ko.
"Mmmmp?"
No, hindi ito ang panahon para mag usap. Hinuhubad niya ang butones ng aking tetoron na uniform, hindi pinupunit niya ito, at ganoon din ang ginagawa ko sa kanya. Di kapani paniwala. Ang mga bagay na ini imagine at pinapantasya ko, nangyayari. At ang kanyang mga kamay ay nasa aking beywang, sa aking waistband, hinuhubad ang aking pantaloon, at tumigil siya sa paghalik sa akin at tinignan ako "Marky?"
Pare, nasa langit na ba ako? (corny no?). sinagot ko siya "Yes".
"Marky, I love you, at gusto kong ipadama sa iyo kung gaano..." At hinawakan niya ang aking burat gamit ang kanyang kanang kamay. Nanginig ako, muntik nang malabasan sa kanyang mga hawak at haplos. At hinimas niya ang ulo ng aking pagkalalaki, lumuhod siya at dinilaan ang ulo ulo ko. "Gusto kong matikman ka Marky, ang iyong kabu-uhan. Ang lahat ng sa iyo, yan ay kung gugustuhin mo, pero .." at sinubo na niya sa kanyang mainit na bibig ang aking burat ng buong buo, mabagal, hanggang sa bumilis na ng bumilis, hanggang parang nginunguya na niya, ngunit hindi naman masakit, except sa isang time pero aksidente! At hanggang sa papalapit, malapit na ako, ngunit tinigilan niya. "Gusto kong hindi ito magwakas", yon lang ang kanyang nasabi, at bumalik siya sa aking bibig at pinagsaluhan naming muli ang maalab na halikan. Tinuro niya ako sa sofa, at pinahiga niya ako doon, nakabukaka ang aking mga paa.
"Di ako makapaniwalang nangyayari ito…"
"Pero, Gerry…"
"Shhhhh…."
"Mahal din kita!"
At tumulo ang kanyang mga luha. "Takot na takot ako, until you kissed me", aniya "Takot. Na hindi ko nga makuhang kausapin ka, at hindi ako kailanman gumawa ng hakbang". At sinimulan niya akong halikang muli, hinawakan ang aking galit na galit pa ring pagkalalaki, at hinawakan ko rin ang kanya.
"You're beautiful, Gerry. I guess halos lahat ng tao ay nagsabi na sa iyo ng ganyan".
"Ang mga babae lang".
"Ngunit sino ang gusto mong I impress?".
"Di pa ba obvious?"
"No"
"Ikaw, di mo ba nararamdaman? Gusto kitang I impress, ngunit nawala na lang ng kwenta ang pagpapa impress ko sa iyo, dahil hinalikan mo na ako. At takot ako dahil baka akting pa rin iyon".
"Hindi ako nag a akting nang ginawa ko iyon, pero ngayon…."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Gerry, may sinimulan kang bagay na gusto kong tapusin! At gusto ko ring gawin sa iyo, ngunit di ko alam kung paano gawin".
"Ako rin. Pero nanonood din ako sa Sattelite TV - PINK Channel ng Queer As Folk (American Edition), at medyo doon ko natutunan ang dapat kong gawin"
"Ako rin, pinapanood ko rin yan. Gusto mo ba si Bryan?"
"Mas gusto ko si Michael! Pero di yan ang gusto kong gawin natin, ang pag usapan ang napanood natin sa Satellite TV. Gusto kitang paligayahin, at ipadama sa iyo na mahal na mahal kita, at maging magkaibigan. Pero higit sa lahat gusto kitang makitang umabot sa sukdulan! Gusto kitang mahalin Marky, ang mayakap ka at mapadamang mahal na mahal kita".
At lumuhod siya sa harapan ko't sinubong muli ang aking bakal sa tigas na ari. Sinabi kong "Gusto ko ring gawin ang ginagawa mo sa akin, bumaliktad ka at mag 69 tayo". At doon ko nasilaya sa unang pagkakataon ang kanyang napakagandang pagkalalaki. Ang tigas na rin nito at tayong tayo. Pinkish ang ulo nito at pinalilibutan ito ng malalabong bulbol. May mga paunang katas na rin ito sa dulo ng ulo. Sinimulan kong hawakan ang kanyang pagkalalaking nakaharap sa akin at dinilaan ang mga paunang katas na tumutulo. Masarap ngunit maalat, sticky ito at mapait na manamis namis ang lasa. Ito ang panglasa na gusto kong matutunang mahalin. At sinubo ko na siya ng buong buo, ganoon din ang kanyang ginawa sa akin at subo subo niya rin ang aking harapan. Nagtataas baba ako sa pagkain sa kanya at ganoon din siya sa akin. Maya maya pa ay naging agresibo pareho at kinakantot na naming ang bibig ng isa't isa. "Ohh….Ahhhhhhhh..uhhhhhmmmmm" at sabay kaming nilabasan. nilunok naming ang mga tamod na sumabog sa aming mga bibig. Nabibilaukan kaming pareho sa paglunok. At nagbago ng pwesto si Gerry, at sinimulan naming muling pagsaluhan ang masuyong halikan.
"Gerry?" Nang makabawi ako ng kakaunting lakas, gusto kong makausap siya ng masinsinan. "Gerry, mahal na mahal kita noon pa. Hindi nga lang ako matapang, at hindi ko sinubukan".
"Ako rin….hindi ako naging matapang"
At inubos namin ang aming oras na hubad sa sofa ng kanilang sala, pilit na ninanamnam at pinag aralan ang katawan ng isa't isa. Nagkukwentuhan, naghaharutan, nag hihipuan, at narinig namin ang kotseng nagpa park sa kanilang driveway. "Shit!, ang parents ko!"
Ang bilis naming nakapag bihis ng aming mga damit. Uniform niya ang naisuot ko sa pagmamadali ko. Ngunit nakapag bihis naman kami bago nakapasok ang kanyang mga magulang sa loob ng bahay.
At ang play? Sa huling scene, sa pinakahuling act. Nang dumating na sa final kiss? Hinalikan ko siya sa stage, sa publiko, kitang kita ng lahat lahat. Totoong halik, halik na may passion at may dila. Halik ng pagmamahal.
Masigabong ang naging palakpakan.
Akala nila parte pa rin sa dula ang lahat.
Hanggang ngayong ako'y 16 years old na ay nagtataka pa rin ako. Kakapasa ko pa lang sa aking driving test para sa aking student permit, kung suswertehin ay mabibigyan pa ako ng sarili kong kotse ng aking Ama, ngunit walang kaibigan. Wala. Wala ni isang kaibigan. Walang mapagsabihan sa aking mga gusto at mga pangarap sa buhay. Walang katawanan at lalong lalo nang walang mapagsabihan ng sama ng loob. Balde balding luha na siguro ang pumatak sa aking mga mata simula nang mamatay ang aking ina noong ako'y 12 years old pa lang. Siya lang ang nag iisa kong kaibigan at kakampi (parang balitang K kulang na lang kabalitaan). Ngunit maaga siyang binawi ni Lord.
Hindi naman ako malungkot o galit. Nawala siya sa mundong ito kung saan ko siya kailangang kailangan. Kung saan kailangan kong may makausap, upang masabi ko…..well, never mind na kung anong sasabihin ko. At para akong binitiwan sa ere. Si Itay, mabuting ama, masipag sa trabaho, ngunit hindi magaling sa pagpapakita ng emosyon. Love? Marami ako niyan "I love you Marky, you'll always be my baby" Magaling magmahal pero hindi masyado pagdating sa pagpapakita ng emosyon. Kailangan ko rin ng paminsan minsang yakap o paminsan minsang halik buhat sa kanya. Who cares kung masyadong pang teleserye o melodramatic. Hindi na ako nahahalikan liban na lang sa mga matatanda kong mga tita, simula nang ako'y 12 years old.
Ako nga pala si Marky, o Mark na lang. Masyadong pa baby effect ang Marky, pero nakasanayan na itong itawag sa akin. Mark Salcedo, sixteen years old, nag sixteen years old exactly 3 months ago, namimiss na ang Inay, na mimiss na napakasakit minsan isipin. Marky Salcedo na in love sa isang tao na hindi alam ang gagawin, na in love kay Gerry Ledesma.
Ano ba talaga ang pagmamahal? Ang lahat kong napapala ay pasakit. Ang makita siya araw araw sa eskwela. Pasakit ang pagdadaan niya sa akin na animo'y walang nakitang taong dumadaan. Sana man lang batiin niya ako o kahit na murahin niya ako. Desperado lang akong makarinig ng kahit ano buhat sa kanya.
Actually, hindi naman na dinideadma niya talaga ako, dahil hindi mo naman ma deadma ang taong hindi mo alam na nag e-exist sa mundo di ba? Magkaklase kami, at naguusap din naman kami ng mga bagay na may kinalaman sa eskwela. Siguro masyado lang akong mahilig manood ng teleserye ng ABS-CBN na naging melodramatic na akong masyado, ngunit hindi talaga kami nag uusap ng casual. Feeling ko hindi talaga ako nag e-exist.
So wala akong magawa kundi ang pag fiestahan na lang ang kanyang imahe sa aking isipan at dyakolan siya gabi-gabi.
Pano ko ba siya ilalarawan? Medyo manipis na light brown na buhok, na medyo kinulayan ng bigen (Ang cheap ha!). Ang kanyang mukha? Parang Richard Gutierrez, rosy cheeks, brown na mata na palaging kumikislap at may palaging ngiti sa mga mapupulang labi. Perfect ang ilong, hindi malaki, hindi maliit, slim, maliit na beywang, easy going na personality. Ang kanyang buhok ay mahaba, parang kasing haba ng kay Wa Se Lie, F4 ang gupit. Napakaganda niya at palaging napapaligiran ng kanyang mga kaibigan.
Meron akong schoolwork ngunit hindi ako makakapag concentrate dahil sa pagdurusang nararamdaman ng aking puso.
Pareho kaming nasa fourth year high school dito sa St. Vincent Ferrer Seminary sa Jaro. Paminsan minsan ay magkakasabay pa nga kaming sumasakay ng dyip pauwi sa Alta Tierra Village kung saan kami nakatira. Pero si Gerry ay palaging napapalibutan ng kanyang mga kaibigan, hindi naman kami nagbabatian at mas nauuna akong bumababa kesa kanya. Kainis ano? Pero mahal na mahal ko siya, at hindi ko siya makakausap dahil mahal ko siya at takot na takot ako.
Dahil mahal ko siya.
Dahil siya ay isang lalaki, at ako'y lalaki din. At takot din ako dahil ayoko maging agi, bakla, bading, fag, homo. Ayoko. Hindi ko nga sigurado kung bakla nga ako. After all, si Gerry lang yan, ang gwapong si Gerry. At wala din akong kaalam alam kung ano ang aking gagawin, especially kung ano ang gawin niya sa akin kung malalaman niya. Kaya hindi ako gumagawa ng paraan upang makuha ang kanyang pansin. At bakit naman siya titingin sa akin aber?
I mean, I'm just an ordinary guy, tuwid at maiksi ang buhok na medyo may pagka brown din noong pinakialaman ng tita ko, average lang ang mukha at normal lang ang build. Hindi naman pangit, pero hindi rin naman exceptional.
Ngunit nasa huling taon na namin sa high school dito sa semenaryo. Pagkatapos noon ay may kanya kanya na kaming patutunguhan depende sa kung anong kurso ang aming matitipuhang kunin, siguro hindi ko na siya makita habang buhay. Kailangan ko na siyang makausap, Kahit papano ay makausap ko siya. Na marinig ko siyang kinakausap ako bilang kaibigan, or at least bilang schoolmate.
At wala akong dahilan para gawin ito. Walang excuse.
Nang dumating na sa kalagitnaan ng school year ay parang nawalan na ako ng pag asa sa kawalan ko ng lakas ng loob na mapansin ako ni Gerry. Nakilala ko siya sa apat na taong tinigil ko dito sa semenaryo. Sa umpisa, akala ko maging malapit kaming magkaibigan. Sabay kaming kumuha ng entrance exam, pareho kaming baguhan sa semenaryo, kasing laki, at magkasing edad. Nag hang out din naman kami noon, tapos natigil. Parang biglaan nga lang eh. Pagkatapos noon palagi na lang si Gerry pinapaligiran ng kanyang mga bagong kaibigan. At ako'y parang naiwan sa ere. Hindi ko naman ito inisip na sinadya niyang hindi na ako kaibiganin. Hindi naman siya malupit sa akin, kaya nga lang parang ayaw niya talaga akong pansinin.
Sa kalagitnaan ng school year hindi ko na talaga makita ang katapusan ng aking paghihirap. Paano mo ba kakausapin ang isang binata at sasabihin mong mahal mo siya? Hindi ko nga ginagawa ang mga bagay na gusto niyang gawin. Athletic siya. Ako, ahh, well, hindi ko nga sinubukan. Hindi ako marunong tumakbo, at hindi ko rin gustong tumakbo. Pero kung may pumukpok siguro sa akin, baka sakali. Pero wala talaga akong kwenta sa athletics. Ang kaya ko lang gawin ay mag act. School plays, school programs, revues, lahat niyan. At si Father Gerard, ang aming housemaster ay nakapag isip ng Class Play, bubu-uhin ng mga 4th year high school para sa buong semenaryo. Ito ay gaganapin isang linggo bago mag 3rd Quarter Exams.
Napag isipan niya rin kung anong klaseng play ang aming gagampanan. Isa itong romantic comedy. Nakalimutan ko na kung ano ang pamagat nito, pero ang gagampanan kong papel ay si Joe, si Gerry naman ay si Amanda. Wala namang babae sa seminaryo, kaya parating boys ang gumaganap ng female roles. At kami ni Gerry ang male at female na bida. At least meron kaming lines na masasabi sa isa't isa. Para na rin kaming nag uusap. At pwede akong lumapit sa kanya, tingnan siya sa kanyang mata, at siempre ang walang kamatayang pantasya kong paano siya magmahal. Libre naman ang mangarap di ba? Kaya nangangarap na naman ako ng gising.
At iniisip ko ding hawak namin ang aming oras sa rehersals. Habang nagiisip na naman ako ng pantasya, narinig ko ang boses ni Gerry "I don't know how to learn my lines", aniya.
Ako ba ang kinanausap niya? imposible yata sa isip ko lang. At nagpatuloy ako sa aking mga lines.
"Marky?"
Kinakausap niya nga ako. Kinakausap ako "Uh, yeah?"
"Marky, you're good at this acting stuff?"
"I guess..."
"Pano mo nami memorize ang iyong lines?"
"Kung gusto mo, tulungan kita" Grabe ang kaba ko akala at parang sasabog ang aking dibdib. "We can read them together, pagkatapos ng school, kung gusto mo".
"Kaya mo kaya akong gawing actor na tulad mo? There's someone I would like to impress"
Someone he wants to impress. "Eh, okay, try ko" Sino kaya ang gusto niyang I impress? Ang kanyang girlfriend, pupunta kaya siya dito? Invited kasi ang aming mga magulang at mga kaibigan. Oo, girlfriend. "Sino gusto mong i-impress? Ang girlfriend mo?"
"Secret", sabi niya. "Malalaman din nila sa tamang panahon. Kung maganda ang takbo ng panahon".
Shit. Gusto niyang magpa impress sa isang tao. Siguro hindi na talaga ito maiwasan. Kaya nagpasya akong tulungan siya. Dalawang dahilan lang actually, Gusto kong maging malapit sa kanya, at gusto kong gumawa ng nice thing para sa kanya, dahil mahal ko siya. "Yeah, ok, pero saan tayo maaring mag practice?"
"Pede siguro sa dormitory ng mga stay in. O di kaya sa bahay namin. Gabi na uuwi ang mga magulang ko". at ngumingiti siya habang nagsasalita siya, at hindi binibitawan ang pagkatingin sa aking mga mata.
"Siguro maganda sa bahay ninyo na lang. I mean, baka pagtawanan tayo ng mga tao dito, at pagsabihan pa tayong mga sira ulo". Hindi ako makapaniwala. Ako inimbita ni Gerry sa kanilang bahay. Sa pinagdaanan namin dito sa seminary, pagkatapos ng lahat ng pagdi deadma niya sa akin, nagkukwentuhan na kami. At magandang kwentuhan.
Nang araw din na yon kami nagsimulang mag practice pagkatapos ng eskwela. Tumawag ako kay itay at pinaalam na nasa Phase 4 ng village lang ako at wag mag alala sa akin kung mali late man ako ng uwi. At bumalik na kami sa kanilang bahay, at nagsimulang bumasa ng aming mga lines. Sinimulan muna naming basahin ang play, pero tinuturuan ko na siya ng konting acting. Hindi naman ito mahirap na play. Hindi talaga, at ang crowd na manonood ay halo. Masaya din itong play na ito. Ang daming jokes, sana makuha lang namin ang timing.
Kumuha kami ng iilang beer din sa kanilang fridge, at nagpatuloy sa pag insayo sa play. Masyado talagang masaya ang play. Kahit kami ay sumasakit din ang tiyan sa mga patawa. At maganda ang chemistry naming dalawa. Talaga, too good to be true.
At may mga eksena ding dapat kaming maging malapit sa isa't isa, I mean super lapit. Kailangan naming maghalikan. Well, stage kiss lang naman. Alam mo na malayo ang mga ulo sa audience at ang maingay na smack ng aming mga lips, at mga head movements na parang naghahalikan talaga. Medyo nakakatorture na masaya din naman, kasi nasa mga bisig ko ang lalaking mahal ko, nagkukunyaring hinahalikan ko siya, at pinapayagang gawin ko ito sa kanya. Nakakainis lang kasi, iba na ang pumapasok sa aking imahinasyon, pero nagbabakasakali akong maging tensyonado siya sa pag yapos ko sa kanya.
"Ang galing mo talaga dito Mark".
"Alam mo naman siguro na sa halos lahat ng play sa Seminaryo ay isa ako sa mga cast!" at tumawa ako. "Kung hindi ko ito magawa ng maayos at hindi kita maturuan, hindi rin siguro ako maging magaling na aktor ano?"
"Ah, yeah, sabagay, sabagay" at tinitigan niya ulit ang aking mga mata. "Hindi talaga tayo naging close ano?".
"We could have been, Ah, ang ibig kong sabihin ay, we might have been. I guess nasa sports talaga ang hilig mo, at ako ay hindi. Pareho tayong baguhan at hindi talaga tayo naging mag kaibigan. I've always liked you, sana naging magkaibigan tayo". Ang pagtatapos ko.
"Siguro we might become friends, ngayon. Bago pa maging huli ang lahat, I mean," sabi niya "I like you too".
"So bakit hindi tayo nag uusap? before today, I mean"
"Di ko talaga alam" ang pagkakabit balikat ko, nakayuko, nagsimulang mamula ng konti. "Ah, eh, I've always wanted to talk to you, maging mag kaibigan, pero parang di ko kaya, parang…"
"Di mo kaya?"
"Ah, er, eh, pwede ba I drop na natin ang topic?" biglaan siyang namula at yumuko sa sahig.
"Sure, sorry. Okay balikan na natin ang binabasa nating lines"
"Okay" pero parang may kakaiba sa expression ni Gerry.
Ngunit nakabalik kami sa play, nabasa namin nag sumunod na section. Mas grabe ang patawa, at nagtrabaho kami para makuha ang timing ng jokes. "Ipapakita natin kay Fr. Gerard, huh?" sabi ni Gerry.
"Ipapakita natin, Ok. Gagawin kitang isang tunay na aktor kahit na ikakamatay ko pa" sabi ko "Oh, just to hold you in my arms, if you knew what it is doing to me". Kung alam mo lang kung anong pumapasok sa kukute ko, kung ano ang gusto kong sabihin, kung alam mo lang….
At siguro nasa isip ko pa rin yon nang nag ensayo kami para sa aming stage kiss.
Siguro nga yon ang nasa isip ko, dahil nakita ko na lang ang sarili kong palapit ng palapit sa kanyang mukha, closer to his lips.
Malapit. Sa. Kanyang. Bibig.
At hindi ko mapigilan ang aking sariling hindi siya hagkan, hindi ko na napigil ang aking sarili, di ko na napigil ang aking mga labi, at hindi ko talaga pinigil.
At nahalikan ko siya. Doon mismo sa kanilang sala. Shit! Pwede ko namang sabihin na nag a-akting lang ako. At nahalikan ko na nga siya. Gerry. Kahit isang pagkakataon lang. Ngayon! Mga mala slow motion ang eksena at parang humahangin ng malakas. Di ganyan sa TV? May mga bulaklak pa ngang nahuhulog eh. At ang aming mga labi ay dumampi sa isa't isa.
At hinawakan niya ako sa aking batok at hinila papunta sa kanya. Hinila niya ako! Papunta sa kanya! At lumalaban na rin siya ng halikan. Hinahalikan niya ako at pinapasok niya ang kanyang dila sa aking bibig, nakikipag espadahan ang kanyang dila sa akin. At bukas ang kanyang mga mata. Ang kanyang magandang mga mata. At ako nama'y walang sawa sa paghimod sa kanyang mga buhok, batok at likod. Siya nama'y hinihigpitan ang paghawak sa aking batok, sinisipsip ang aking dila, sa isang bayolente, mainit at puno ng pagnanasang halikan.
"Gerry" ang tanong ko.
"Mmmmp?"
No, hindi ito ang panahon para mag usap. Hinuhubad niya ang butones ng aking tetoron na uniform, hindi pinupunit niya ito, at ganoon din ang ginagawa ko sa kanya. Di kapani paniwala. Ang mga bagay na ini imagine at pinapantasya ko, nangyayari. At ang kanyang mga kamay ay nasa aking beywang, sa aking waistband, hinuhubad ang aking pantaloon, at tumigil siya sa paghalik sa akin at tinignan ako "Marky?"
Pare, nasa langit na ba ako? (corny no?). sinagot ko siya "Yes".
"Marky, I love you, at gusto kong ipadama sa iyo kung gaano..." At hinawakan niya ang aking burat gamit ang kanyang kanang kamay. Nanginig ako, muntik nang malabasan sa kanyang mga hawak at haplos. At hinimas niya ang ulo ng aking pagkalalaki, lumuhod siya at dinilaan ang ulo ulo ko. "Gusto kong matikman ka Marky, ang iyong kabu-uhan. Ang lahat ng sa iyo, yan ay kung gugustuhin mo, pero .." at sinubo na niya sa kanyang mainit na bibig ang aking burat ng buong buo, mabagal, hanggang sa bumilis na ng bumilis, hanggang parang nginunguya na niya, ngunit hindi naman masakit, except sa isang time pero aksidente! At hanggang sa papalapit, malapit na ako, ngunit tinigilan niya. "Gusto kong hindi ito magwakas", yon lang ang kanyang nasabi, at bumalik siya sa aking bibig at pinagsaluhan naming muli ang maalab na halikan. Tinuro niya ako sa sofa, at pinahiga niya ako doon, nakabukaka ang aking mga paa.
"Di ako makapaniwalang nangyayari ito…"
"Pero, Gerry…"
"Shhhhh…."
"Mahal din kita!"
At tumulo ang kanyang mga luha. "Takot na takot ako, until you kissed me", aniya "Takot. Na hindi ko nga makuhang kausapin ka, at hindi ako kailanman gumawa ng hakbang". At sinimulan niya akong halikang muli, hinawakan ang aking galit na galit pa ring pagkalalaki, at hinawakan ko rin ang kanya.
"You're beautiful, Gerry. I guess halos lahat ng tao ay nagsabi na sa iyo ng ganyan".
"Ang mga babae lang".
"Ngunit sino ang gusto mong I impress?".
"Di pa ba obvious?"
"No"
"Ikaw, di mo ba nararamdaman? Gusto kitang I impress, ngunit nawala na lang ng kwenta ang pagpapa impress ko sa iyo, dahil hinalikan mo na ako. At takot ako dahil baka akting pa rin iyon".
"Hindi ako nag a akting nang ginawa ko iyon, pero ngayon…."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Gerry, may sinimulan kang bagay na gusto kong tapusin! At gusto ko ring gawin sa iyo, ngunit di ko alam kung paano gawin".
"Ako rin. Pero nanonood din ako sa Sattelite TV - PINK Channel ng Queer As Folk (American Edition), at medyo doon ko natutunan ang dapat kong gawin"
"Ako rin, pinapanood ko rin yan. Gusto mo ba si Bryan?"
"Mas gusto ko si Michael! Pero di yan ang gusto kong gawin natin, ang pag usapan ang napanood natin sa Satellite TV. Gusto kitang paligayahin, at ipadama sa iyo na mahal na mahal kita, at maging magkaibigan. Pero higit sa lahat gusto kitang makitang umabot sa sukdulan! Gusto kitang mahalin Marky, ang mayakap ka at mapadamang mahal na mahal kita".
At lumuhod siya sa harapan ko't sinubong muli ang aking bakal sa tigas na ari. Sinabi kong "Gusto ko ring gawin ang ginagawa mo sa akin, bumaliktad ka at mag 69 tayo". At doon ko nasilaya sa unang pagkakataon ang kanyang napakagandang pagkalalaki. Ang tigas na rin nito at tayong tayo. Pinkish ang ulo nito at pinalilibutan ito ng malalabong bulbol. May mga paunang katas na rin ito sa dulo ng ulo. Sinimulan kong hawakan ang kanyang pagkalalaking nakaharap sa akin at dinilaan ang mga paunang katas na tumutulo. Masarap ngunit maalat, sticky ito at mapait na manamis namis ang lasa. Ito ang panglasa na gusto kong matutunang mahalin. At sinubo ko na siya ng buong buo, ganoon din ang kanyang ginawa sa akin at subo subo niya rin ang aking harapan. Nagtataas baba ako sa pagkain sa kanya at ganoon din siya sa akin. Maya maya pa ay naging agresibo pareho at kinakantot na naming ang bibig ng isa't isa. "Ohh….Ahhhhhhhh..uhhhhhmmmmm" at sabay kaming nilabasan. nilunok naming ang mga tamod na sumabog sa aming mga bibig. Nabibilaukan kaming pareho sa paglunok. At nagbago ng pwesto si Gerry, at sinimulan naming muling pagsaluhan ang masuyong halikan.
"Gerry?" Nang makabawi ako ng kakaunting lakas, gusto kong makausap siya ng masinsinan. "Gerry, mahal na mahal kita noon pa. Hindi nga lang ako matapang, at hindi ko sinubukan".
"Ako rin….hindi ako naging matapang"
At inubos namin ang aming oras na hubad sa sofa ng kanilang sala, pilit na ninanamnam at pinag aralan ang katawan ng isa't isa. Nagkukwentuhan, naghaharutan, nag hihipuan, at narinig namin ang kotseng nagpa park sa kanilang driveway. "Shit!, ang parents ko!"
Ang bilis naming nakapag bihis ng aming mga damit. Uniform niya ang naisuot ko sa pagmamadali ko. Ngunit nakapag bihis naman kami bago nakapasok ang kanyang mga magulang sa loob ng bahay.
At ang play? Sa huling scene, sa pinakahuling act. Nang dumating na sa final kiss? Hinalikan ko siya sa stage, sa publiko, kitang kita ng lahat lahat. Totoong halik, halik na may passion at may dila. Halik ng pagmamahal.
Masigabong ang naging palakpakan.
Akala nila parte pa rin sa dula ang lahat.
No comments:
Post a Comment